- trzepać
- trzepać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, trzepaćpię, trzepaćpie, trzepaćany {{/stl_8}}– trzepnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, trzepaćnę, trzepaćnie, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'poruszać czymś energicznym, uderzając o coś; uderzać, potrząsać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzepnąć ogonem. Trzepać rękami. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'bić, uderzać kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzepać komuś skórę. Trzepnąć kogoś po plecach. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}trzepać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'mówić szybko, bez zastanowienia, nie zwracając uwagi na treść; trajkotać, pleść': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzepać lekcje, pacierz. Trzepać po francusku. Trzepać od rzeczy. Trzepać komuś nad głową. Trzepać językiem. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'oczyszczać coś z kurzu, uderzając czymś mocno': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzepać dywany, chodniki. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czyścić włókna roślin przed przędzeniem' {{/stl_7}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wykonywać coś szybko, w dużych ilościach; trzaskać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trzepać artykuły. Trzepać dowcipami.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}mleć [pytlować, trzepać] językiem [jęzorem, ozorem] {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.